Afgelopen week toog ik met een fotovriend naar het strand van Katwijk aan Zee. Het weer was wat je noemt veranderlijk. De weersverwachting vermeldde mist tot het eind van de middag, maar toen ik dat 's-ochtends las, scheen de zon uit een blauwe hemel. We hadden om half drie afgesproken aan het strand. Tegen de tijd dat ik ging vertrekken, trok het ineens dicht. Toch maar vertrokken. Halverwege verdween de mist weer, en in Katwijk was de lucht weer bijna helemaal blauw. Na een kop thee/koffie liepen we naar het strand. De zon begon te verflauwen, maar de eerste foto kon ik toch nog met een mooi schijnsel maken. Daarna trok het toch weer dicht. Maar ook weer niet zo erg, dat je echt mysterieuze foto's kon maken. Na een uurtje op het strand was er geen lol meer aan: ook geen hoop op iets moois gedurende de zonsondergang.
Op het strand, we waren net noord van de uitlaat van de Oude Rijn en het kanaal dat van de Kaag naar de kust stroomt, verbaasde ik me over een partij rotsen in het redelijk lage water. Ik begreep niet wat ik zag, mogelijk een overblijfsel van een oude pier, maar het miste de ordelijkheid daarvan. Deze drie foto's waren de schamele resultaten van de trip. Blijft lastig voorspellen, dat weer.
Op het strand, we waren net noord van de uitlaat van de Oude Rijn en het kanaal dat van de Kaag naar de kust stroomt, verbaasde ik me over een partij rotsen in het redelijk lage water. Ik begreep niet wat ik zag, mogelijk een overblijfsel van een oude pier, maar het miste de ordelijkheid daarvan. Deze drie foto's waren de schamele resultaten van de trip. Blijft lastig voorspellen, dat weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten