De tijd vliegt. Het is alweer twee maanden geleden dat ik mijn laatste blogbericht plaatste. Die ging over dubbelbeelden, een techniek die onder andere gebruikt kan worden voor impressionistische beelden. Ik wil zo veel andere dingen doen, dat ik te weinig aan het maken van foto's toe kom. Maar het helpen oprichten van een regionale groep van natuurfotografen onder de Nederlands Bond van Vrijetijdsfotografen stimuleert me om weer vaker de camera ter hand te nemen.
Geïnspireerd door foto's uit het blad Natuurfotografie ben ik weer gaan experimenteren met het bewegen van de camera tijdens het fotograferen. Ik wilde foto's maken van de herfst, of beelden waar het herfstgevoel uit blijkt. Deze manier van fotograferen wordt ICM genoemd, wat staat voor Intentional Camera Movement. Omdat er overdag zoveel licht is, dat je bij langere sluitertijden overbelichting krijgt, bracht ik een grijsfilter aan voor de lens om een deel van het licht tegen te houden. De foto's, die ik in dit blog laat zien, zijn gemaakt met een sluitertijd van 4 seconden. In die 4 seconden hield ik de camera min of meer stil gedurende de eerste seconden. Daarna richtte ik de camera ook op andere delen van de omgeving. Op die manier kreeg ik een mengeling van impressies in één beeld. Door veel foto's te maken, en de resultaten te bekijken, krijg je langzaam een idee wat wel en wat niet werkt.
Hierbij drie resultaten, die ik zelf mooi vind, en me meer dan een traditioneel scherpe foto het herfstgevoel geven. Ze zijn alle drie gemaakt in de bossen noord van de dagcamping Austerlitz.
De eerste foto is een dubbelbeeld van de foto's samen met een detailfoto van een takje met blaadjes. Dat beeld maakt voor mij het herfstgevoel compleet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten