Het is de laatste tijd veel in het nieuws geweest. Griekenland wordt overstroomd door bootvluchtelingen. In Turkije zitten een miljoen vluchtelingen uit Syrië en Afghanistan. Organisaties zijn actief in Turkije om vluchtelingen naar de EU te smokkelen. De Griekse eilanden als Kos, Leros en Lesbos liggen op een paar kilometer afstand van de Turkse kust. Elke dag komen er honderden asielzoekers aan. Wij liepen daar bijna letterlijk tegen aan.Tijdens een wandeling langs het strand aan de noordkant van het eiland zagen we allemaal rubberboten op de vloedlijn of net hoger liggen. Met zwemvesten en truien. De asielzoekers worden tot op een kleine afstand van de kust gebracht, daar worden de rubberboten lek gesneden, en de opvarenden moeten dan maar zien hoe ze bij het strand komen. De boten worden stuk gemaakt om te voorkomen dat ze terug varen naar Turkije, mochten ze dat willen.
Even later reden we met de auto over een weg met een haarspeldbocht; de buitenkant van de bocht lag in de schaduw, en daar lagen iets van 10 lichamen op de weg; kennelijk konden ze eindelijk rusten en slapen; even later waren ze weg. Ik was er bijna overheen gereden....
In de avond kwamen we bij een restaurant in de buurt van Molivos; er tegenover stond een groep van ongeveer honderd vluchtelingen te wachten op vervoer naar de hoofdstad van het eiland. Vandaar moeten ze dan verder Europa in worden gebracht. De bevolking doet veel voor de eerste opvang met kleding en dekens, maar op een gegeven ogenblik houdt dat natuurlijk op.Voor ons was het een hele directe confrontatie met het grote probleem.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten