Amsterdam Light Festival

Afgelopen zaterdag zijn we naar het Amsterdam Light Festival geweest. Langs twee routes worden tientallen lichtkunstwerken getoond. Eén route is nog tot 20 januari te bewonderen. Sommige heel mooi en spectaculair, anderen duidelijk wat minder. Alles bij elkaar leuk om te zien, wel een stevige wandeling. Vanwege het redelijk mooie weer was het tot een uur of 9 best wel erg druk. Hieronder de naar mijn mening  meest spectaculaire displays, die beide aan de Amstel te zien zijn; de één voor het Muziektheater, de ander voor de Hermitage.

Heel veel mensen liepen rond met een statief; heel verstandig, maar ik kon het niet opbrengen. Ik heb dus mijn camera ingesteld op een ISO-waarde van 6400, en heb gebruik gemaakt van paaltjes en muurtjes om mijn camera stil te houden. Verder had ik een onderbelichting van twee stops ingesteld, want avondfoto's mogen best donker zijn. De belichtingstijden kwamen uit op tussen 1/3 en 1/80 seconde, met een uitschieter naar 1,3 seconde voor een uitzichtsfoto vanaf het dak van het Nemo-museum. De rest van de serie kun je bekijken via deze link.

Gigapixelfoto van de Mount Everest

Voor de bergliefhebbers en liefhebbers van heel gedetailleerde foto's, waar je eindeloos kan inzoemen: een gigapixelfoto van de Mount Everest. Wat een gewaarwording. En: je kunt op enkele plekken ook 360 graden rondkijken. Klik op deze link.

Groepsportretten: geposeerd of meer spontaan?

Vorige maand heb ik op een familie-reünie groepsfoto's gemaakt van families en gezinnen. De locatie was een bovenverdieping van een restaurant in Alphen aan den Rijn. Ik was daar vooraf naar toe gegaan om te zien of er een goede plek was om de groepsfoto's te maken; eigenlijk was er maat één hoek, waar een rustige achtergrond geschikt leek. Al nadenkend zag ik in onze keuken het bekende schilderij met een club van roeiers aan tafel van Renoir hangen. Een vrolijk tafereel waarbij elke persoon in gesprek is met iemand anders, wat een mooi gezellig en levendig tafereel oplevert. Dat gaf mij inspiratie.

Nu was er ongetwijfeld ook behoefte aan de meer statische geposeerde portretten, dus die heb ik zeker ook gemaakt.

Maar daarnaast heb ik ook geprobeerd om er meer spontane groepstaferelen van te maken, en de laatste foto is daar een voorbeeld van. Jammer genoeg was de tafel (nog) niet zo rijk gevuld als op het schilderij, maar deze opzet ga ik toch vaker gebruiken. Wat vind je er van? Welke opzet vind je leuker?

PS. Klik op de foto voor een grotere versie.

Hoe hang ik mijn foto aan de muur?

De laatste tijd heb ik me verdiept in mogelijkheden om mijn foto’s hangbaar te maken. Meer specifiek naar foto’s die op aluminium of dibond (sandwich van twee aluminiumplaten en kunststof ertussen) komen te zitten. Daarbij bestaat de mogelijkheid om de foto te bedekken met een filmlaag of een plaat acryl/plexiglas. Deze combinaties geven prachtige resultaten voor de foto’s. En ook aan de muur zijn ze mooi: ze worden zo opgehangen, dat ze parallel aan de muur hangen.

Er zijn tegenwoordig veel aanbieders, die dit hebben opgenomen in hun pakket. Maar elke aanbieder biedt zijn eigen varianten aan. Verschillen zitten bij voorbeeld in de manier waarop de foto op het aluminium komt: sommigen printen direct op het aluminium, sommigen creëren eerst een fotografische laag op het aluminium, waarop dan de foto wordt afgedrukt, en sommigen printen eerst de foto en plakken die dan op het aluminium. In mijn ervaring werkt de eerste variant het minst mooi.

Ook voor de bedekking zijn meerdere varianten. Sommigen leggen een folie over de foto, die de kleurcontrasten heel mooi ophalen. Ik heb daarmee heel goede ervaring bij Bootsma Technologies; bij goede belichting heel spectaculair. Sommige aanbieders bieden een dikkere acryllaag aan van enkele millimeters, wat ook heel mooie resultaten op kan leveren. Ook hier weer meerdere varianten, want de foto kan ook eerst op acryl worden afgedrukt, en dan pas op het aluminium worden geplakt. En dan is er de variant, waarbij de foto op het acryl wordt afgedrukt en er geen achterzijde wordt gebruikt.

De ophangingshulpmiddelen variëren ten slotte ook nog eens. Het mooiste is ophanging aan een aluminium u-profiel, helemaal rondom, of alleen aan de bovenzijde, met afstandshouders aan de lage kant. En dat is gelijk ook de duurste variant, maar voor grote formaten wel standaard. Voor kleinere formaten worden ook andere methoden gebruikt, die goedkoper zijn.

Ieder moet voor zichzelf de variant uitzoeken, die het mooist is. Maar: dat is wel een dure hobby. In het formaat 75 bij 50 cm betaal je voor een dibond tussen de €80 en €220, afhankelijk van de variant en de aanbieder. Eén van Nederlands bekendste fotografen, Barend Houtsmuller, was afgelopen maandag bij onze fotoclub Alphoto, en beval White Wall aan: hele mooie resultaten en één van de goedkoopste. Ik heb hun website er op nageslagen en dat ga ik zeker uitproberen.

Tot nu toe heb ik een 75 bij 50 cm tussen dibond en plexiglas laten maken (€220) en een 20 bij 30 cm op aluminium met een folie (gratis aanbieding). Beide heb ik verkocht.

Iemand een riem onder het hart steken?

Stuur die persoon dan een briefkaart. Deze briefkaart met tekst "You'll Never Walk Alone" (zonder coyrightvermelding) kan per 10 worden besteld bij mij. Formaat 15 bij 10 cm. Prijs €12 inclusief verzendkosten. Reageer op dit bericht, of stuur me een email (rob@fotosvanrob.nl)

Foto's van ons nieuwe kleinkind Jonathan

Ruim een week geleden kwam ons tweede kleinkind op deze wereld. Jonathan, kind van onze zoon Auke en  Annechien, broertje van Daniel. Hij heeft er flink zin in, lijkt het. Een fotootje maken natuurlijk. Dat is toch eerder gezegd dan gedaan. Allereerst: het is deze dagen donker in huis; flitsen is niet zo aardig voor het ventje  dat net voor het eerst het licht heeft gezien. Dus zonder flitser, dus hoge ISO. Dan scherpstellen: maar, als er weinig licht is, gaat mijn autofocussysteem zelf licht uitzenden, zodat er beter scherp kan worden gesteld. Toen dat gebeurde, kneep Jonathan geschrokken de ogen stijf dicht. Dus ook ongewenst. Wel, dan maar zelf scherpstellen, maar wel bij weinig licht. Ja, en dan denk je dat zo'n klein kind wel stil blijft liggen. Maar zo als ik al zei: hij heeft er zin in. Dus voortdurend bewegen met armen en benen, hoofdje draaien. Kortom, je moet flink je best doen. De komende keren blijven proberen, en dan ook nog een poging doen om er iets ongewoons van te maken. Dit zijn de aardigste tot nu toe.

50mm, 1/20 sec bij f/11, ISO 4500

50 mm, 1/4sec bij f/11, ISO 4500

50mm, 1/125 sec bij f/5,6 ISO 4500

50mm, 1/10sec bij f/11, ISO 4500

Nieuwe Facebook-pagina voor foto-activiteiten

Deze week heb ik op Facebook, naast mijn eigen pagina, een bedrijfspagina aangemaakt. Ben ik een bedrijf geworden? Nee, dat niet. Het blijft een hobby, maar daar paste een bedrijfspagina het best bij. Op deze pagina zal ik regelmatig foto's laten zien, en ook foto's te koop aanbieden. Ook mijn cursussen worden daar aangekondigd. De recente verkoop tijdens een expositie, van een foto op dibond achter plexiglas voor €250 heeft dit ook gestimuleerd. Neem eens een kijkje via deze link, en als je het leuk vindt, klik dan op "vind ik leuk" en blijf geïnformeerd.

Wat mag een fotograaf met portretfoto's?

En wat zijn de rechten van iemand, waarvan een foto gemaakt is?

Hierover is veel geschreven, met name omdat fotografen er onzeker over zijn. Maar in het kort komt het hier op neer: 

• Als een fotograaf een portretfoto maakt van iemand, die daarvoor opdracht heeft gegeven, bepaalt de opdrachtgever mede, wat er met de foto's mag worden gedaan; het copyright blijft bij de fotograaf.
• Als een fotograaf een foto maakt in een ruimte, die privé-eigendom is, bepaalt de eigenaar van de ruimte mede, wat er met de foto's mag gebeuren.
• Als een fotograaf in openbare ruimte iemand fotografeert, mag de fotograaf daar alles mee doen: publiceren, verkopen, etc. De gefotografeerde mag dat verbieden, als hij/zij daar bovenmatige schade van ondervindt; bij voorbeeld een algemeen bekend persoon, die in een compromitterende situatie wordt gefotografeerd. Ook bij gebruik vanb iemand zijn portret bij commercieel gebruik zoals een reclamecampagne kan iemand een belang claimen.

Zie ook deze link.

Instelling van de iPhone camera

De camera van je iPhone gebruik je eigenlijk altijd als volautomatische camera, zonder je druk te maken over diafragma, sluitertijd en ISO-waarde. Je kunt ze ook verder zelf niet instellen (hoewel er apps zijn, die dat wel mogelijk maken, maar dat terzijde). Voor sommige foto's en/of foto-omstandigheden, kan het toch goed zijn om je te realiseren, hoe de camera zijn belichting instelt. Dat gaat als volgt:

Het diafragma van de camera van de iPhone 4S en 5 heeft een vaste waarde van 2,4. De sluitertijd kan worden aangepast tussen 1/15 en 1/4000 seconde. Zolang er genoeg licht is met deze tijden, blijft de ISO-waarde op 64. Als het donkerder wordt, en een sluitertijd langer dan ca. 1/40 seconde nodig wordt, gaat de gevoeligheid (ISO-waarde) omhoog.

In de meeste foto-apps kun je terugvinden welke instellingen zijn gebruikt; als je ziet dat de sluitertijd lang wordt, kun je dan bij voorbeeld ook foto's maken die bewegingsonscherpte laten zien bij bewegende onderwerpen. Dat geeft soms mooie en interessante effecten.