Loch Maree, Schotland

Eén van de bekendere vista's van de westkust van Schotland krijg je te zien als je van Inverness naar Gairloch rijdt. Je komt dan over een pas en vanaf de pas kijk je door de Glen Docherty naar Loch Maree, ook in de lengterichting. De weg slingert zich door de glen. Een prachtig uitzicht. We zijn er een paar keer geweest, en elke keer is het licht, zoals altijd in Schotland, weer anders. De eerste keer kwamen we aanrijden, en scheen de zon door de zware bewolking heen precies op het eind van de glen. Maar ja, auto parkeren, camera pakken en instellen, en weg is het licht. Deze foto is gemaakt op een keurige zonnige dag. Daardoor komt alles tot zijn recht, met veel verschillende kleurtinten.

1/160 sec bij f/14 en ISO 400. 135 mm brandpuntsafstand.

Het meer is ongeveer 20 km lang; aan het eind stroomt het water als Ewe River naar Loch Ewe, wat een deel is van de Atlantische Oceaan. Tussen Gairloch en Poolewe kijk je precies vanaf de andere kopse kant in de lengterichting van Loch Maree, richting de Glen Docherty. Ook dat levert een mooi plaatje op. In de verte zie je de weg zich omhoog slingeren.

1/200 bij f/14 en ISO 100; 200 mm brandpuntsafstand

Dè boom van Schotland

In een boek over Schotland hadden we een mooie foto gezien, die gemaakt is in het gebied waar we in Schotland zaten. Het was een bijzondere en erg mooie foto. Dus we dachten, die gaan we ook maken. Nu is het maken van foto's, die anderen hebben gemaakt niet mijn hobby, maar hier gingen we voor. De foto is gemaakt bij het Loch Maree, één van de mooiere meren in Schotland, vooral vanwege de prachtige bergen, die er omheen staan. Bergen van een duizend meter hoogte, terwijl het meer op zeeniveau ligt. Het duurde even voordat we de plek konden vinden. Op de foto staan twee karakteristieke onderwerpen: een alleenstaande boom, en de berg Slioch.

Dè boom van Schotland. 1/80 sec bij f/14 en ISO 100, 35 mm brandpunt.

Eén van de redenen, waarom de Schotse landschappen zo bijzonder zijn, is dat er bijna geen bomen zijn. Dat maakt dat je altijd vrij zicht hebt, en dat de bergen een oerindruk maken. Alleenstaande bomen zijn dan fotografisch erg aantrekkelijk. Ze staan markant in het landschap, en benadrukken de kaalheid van de rest van het landschap.

De eerste dag, dat we er aan toe kwamen was het weer nog niet je dat, maar we zijn er vast naar toe gelopen om te oefenen, en je weet natuurlijk nooit of het weer beter gaat worden. Later werd het weer inderdaad beter, en konden we dè boom, nu langzamerhand onze boom, op de plaat zetten.
Verderop stond er nog een eenzame boom, die we de eerste dag gelijk maar hebben meegenomen.

1/200 sec bij f/16 en ISO 400, 70 mm.

Avondlicht in Schotland

Belichting: 0,5 seconde bij f/16 en ISO 100, 70 mm brandpuntsafstand; vanaf statief; tijd: 21.12 uur.

In mei zijn we twee weken in Schotland geweest. Daarvan één week met name om foto's te maken. We hadden aardig weer: wisselend bewolkt en droog meestal. Locatie: we vlogen op Inverness, en vandaar anderhalf uur rijden naar de westkust. Gairloch en Poolewe waren de plaatsjes waar we verbleven. Dit was al de vijfde of zesde keer naar Schotland in een paar jaar. Waarom steeds naar Schotland? De natuur is geweldig: bergachtig met bergen vanaf zeeniveau tot net boven de 1000 meter; de bergen zijn ongerept, soms lopen er schapen rond, maar weinig is gecultiveerd. Er zijn weinig bomen, dus je hebt bijna altijd vrij zicht; voor fotografie is dat een zegen, en de enkele bomen doen het dan geweldig. Het is heerlijk rustig, dus als je aan het wandelen bent kom je in het voor- en najaar maar een paar mensen tegen. Op een paar gebieden na, is er altijd wel enige bewoning, dus een herberg is altijd te vinden. En ten slotte: je kunt er marmelade met whisky kopen.

We hoopten op een paar mooie zonsondergangen (de zonsopgangen om half 5 in de ochtend hebben we laten lopen). Dat viel eigenlijk tegen: of er lagen wolken boven de horizon, of er waren geen wolken om mooi te kleuren. Wat je dan wel kunt doen, is wachten op het late licht: de wereld wordt dan eerst geel, later rood, en ten slotte paars. Deze foto's zijn in dat late licht gemaakt in een gebied tussen Gairloch en Poolewe.
Tip: klik op elke foto voor een schermgrote beleving.

De Melkweg fotograferen

Als je gefascineerd bent door een heldere sterrenhemel zoals ik, dan is het ook een uitdaging om dat te fotograferen. Ik hoopte dat ik in Zuid-Frankrijk in een gebied zou komen met weinig lichtvervuiling, dus dat zou een mooie kans zijn. Foto's van de Melkweg had ik eerder gemaakt, ca. 10 jaar geleden, maar daar was ik nog niet tevreden mee. Niet met de voorgrond, die ook interessant moet zijn op een foto, en niet met de Melkweg zelf.

Vooraf heb ik me georiënteerd op de techniek, de stand van de Melkweg, en de locatie om de foto te nemen. De stand van de Melkweg vond ik met het programmaatje Stellarium, gratis voor op de PC. In de week dat ik naar Frankrijk ging, is de Melkweg goed te zien boven de horizon in zuidoostelijke richting tussen 12 en 3 uur in de ochtend. Aangezien ik in heuvelland zat, en in de buurt van de Mont-Ventoux, zocht ik op de kaart een plek waar ik redelijk vrij die kant op kon kijken. De maan was half, stond niet in beeld, maar gaf wel wat lichtverstrooiing.

Wat techniek betreft: de hemel draait om de Poolster in het noorden. Als je naar het zuidoosten kijkt, draaien de sterren sneller dan als je naar het noorden kijkt: de Poolster staat stil. Mijn belichtingstijd met een lens met 16 mm brandpuntsafstand kon hooguit 15 seconden zijn. Bij langere tijden krijg je streepjes als sterren. Het diafragma helemaal open om zo veel mogelijk licht te vangen: f/4 voor mijn lens. De ISO zo hoog mogelijk om ook op die manier veel licht in je sensor te krijgen. Ik koos voor ISO 5000 (hogere waarden geven veel ruis).

In Frankrijk heb ik overdag een aantrekkelijke plek gezocht, en met de augmented reality van mijn  app PlanIt op mijn telefoon, kon ik ter plekke zien waar de Melkweg zou staan tussen 12 en 3 uur. Uiteindelijk ben ik er tegen 12 uur naar toe gegaan, en heb tot kwart voor 1 deze foto's gemaakt. Op de foto zie je de Melkweg veel duidelijker dan in het echt, en voor een optimaal beeld moet je de foto op de computer nog nabewerken: contrast verhogen, iets meer verzadiging voor de kleuren.

Aan het resultaat kun je zien, dat, terwijl de zon voor 10 uur onderging, er om 12 uur nog steeds licht van de zon gevangen wordt. Ook is mijn conclusie, dat strooilicht van de maan er voor zorgde dat de sterren niet op zijn helderst waren. Anderzijds werd de voorgrond wel mooi opgelicht door de maan.

Ik ben blij met deze foto's. Toch ga ik het nog een keer proberen, als de gelegenheid zich voordoet.