Schilderen met de camera

Het blijft mij fascineren. Foto's maken met een impressionistisch karakter door de camera te bewegen tijdens het maken. Gedurende 5 tot 15 seconde richt ik de camera eerst op een landschap, om hem daarna op een ander deel te richten, en dan vervolgens weer terug gaan naar het oorspronkelijke beeld, om dan de camera te gaan schudden en ronddraaien, Elke keer verander ik wat ik precies doe. 

Soms kijk ik een deel van de tijd naar een heel andere scene, en krijg ik een soort van dubbelbeeld tijdens één belichting. Zie de derde foto. Daar richtte ik de camera even op de ribbels in het zand, wat met name in de lucht te zien is. 

Als de foto uit de camera komt, heeft hij in het algemeen weinig contrast. De nabewerking is dan mede bepalend voor het uiteindelijke resultaat. Hoeveel contrast wil je creëren, hoe sterk de kleuren, welke sfeer wil je het beeld geven, om uiteindelijk iets te krijgen, wat in overeenstemming is met het gevoel dat je kreeg toen je daar was.

De foto's zijn gemaakt bij de Zuidpier van de Scheveningse haven. Omdat ik vrij lang het eerste beeld vast hield, is dat nog goed concreet en scherp aanwezig. Bij een volgende gelegenheid ga ik zoeken naar wat minder duidelijk herkenbare beelden.

Arcen, tuinen, smartphone

 

Arcen is een klein oud plaatsje aan de Maas boven Venlo in Limburg. Het heeft een gezellig centraal pleintje met terrasjes, een fameuze bakker, en dito ijssalon met terras aan de rivier. De bekendheid van Arcen is groter dan het dorpje doet vermoeden, en heeft het te danken aan de thermale bronnen, die al vanaf oude tijden veel bezoekers trokken, en aan de kasteeltuinen van het kasteel Arcen. 

We hebben er een paar dagen doorgebracht en de omgeving is echt prachtig. Wandelen langs de Maas, met pontjes overgezet worden, de uitlopers van het nationaal park de Maasduinen maken het verblijf tot een groot genot.

De kasteeltuinen zijn een belevenis op zich. Veel aparte delen, geïnspireerd door allerlei buitenlanden, groene tunnels, rustplekjes, beekjes met watervalletjes, noem maar op. Ik had deze keer mijn camera-uitrusting thuis gelaten, zodat ik niet alles steeds mee hoefde te sjouwen, dus voor foto's was ik aangewezen op mijn iPhone. Deze foto's geven een kleine indruk van wat er te zien valt.

Katwijk: strand, vogels, windmolens

Twee weken geleden zijn we in de avond van de langste dag naar het strand van Katwijk aan Zee Noord geweest. Het was van 9 tot 11 uur redelijk rustig: een enkele wandelaar, enkele schoolklasjes, verder rond de zonsondergang een paar mensen met een fototoestel. Ik had een paar dingen in gedachten voor foto's: meeuwen in de vlucht met langere sluitertijden, strandfoto's met nog langere sluitertijden, waarin ik met de camera beweging maak (Intentional Camera Movement: ICM), en zeevonk. Zeevonk zijn oplichtende algen in de zee, te zien als het een paar dagen warm is geweest (dat was duidelijk het geval), en te zien als het water in beweging is, daar reageren de algen op. Zeevonk hebben we niet waargenomen; sommigen zeggen dat het pas na twaalf uur gebeurt. 

Aan de horizon is duidelijk het windmolenpark te zien.

Deze twee foto's zijn gemaakt met een sluitertijd van ongeveer een kwart seconde.

De twee foto's hieronder zijn gemaakt met ICM. Door een donkergrijs filter op mijn camera te zetten, werd voorkomen dat de foto's overbelicht raken bij de sluitertijden van 20 respectievelijk 10 seconde. De ribbels in de foto's zijn ontstaan, doordat ik ook een tijdje de camera op de strandribbels voor mijn voeten heb gericht.

 

Expositie van mijn foto's in Alphen aan den Rijn

Het is alweer een tijdje geleden, maar nu hangt er weer een expositie van me in een openbare ruimte. Sinds deze week te bezichtigen in Café 1640, het oudste gebouw in Alphen aan den Rijn. Deze keer zijn het foto's, die een impressie geven van de Schotse eilanden Harris en Lewis, die we vorig jaar bezocht hebben. Eigenlijk is het één eiland met twee delen die door bergen van elkaar gescheiden zijn. Plaatselijke inwoners beweren dat er aan beide zijden een ander Schots accent wordt gesproken.

De eilanden zijn bekend om hun mooie stranden, met zeewater dat soms Caraïbische kleuren heeft. Eén van de stranden, die bij Luskentyre op Harris, is ooit uitgeroepen tot mooiste strand van de wereld. Dat komt ook doordat er delen van de baai droog komen te liggen bij eb. De zeven foto's geven een idee van de sfeer van de stranden.

Vogeltjes fotograferen

 

Vorig jaar zomer richtte ik met twee andere fotografen een regionale groep op voor natuurfotografie. De regio betreft het deel van Zuid-Holland, dat bovcn Rotterdam ligt. Er zijn op dit ogenblik 17 actieve leden. Hieronder zitten ook gerenommeerde vogelfotografen als Inge Duijsens, Mary Thoms en Claudia van Zanten. Het heeft mij gestimuleerd om ook weer vaker vogels te fotograferen. Op het ogenblik heb ik daarvoor een telezoomlens met brandpuntsafstanden  van 100 mm tot 400 mm. Ik heb op verschillende manieren en omstandigheden foto's gemaakt. 

Bij Nieuwkoop en Noorden ligt een watergebied dat de Groene Jonker heet. Je kunt er langs paden doorheen lopen langs diverse waterpartijen. In het voorjaar kun je luisteren naar het gefluit, en daarmee lokaliseren waar bepaalde vogels zitten. Er zijn watervogels, en ook rietvogels. Als er weinig wind is, zitten ze hoger in het riet, en kun je ze goed fotograferen. Als ze lager zitten, is het tussen het riet een uitdaging om ze scherp in beeld te krijgen. Hier zijn wat foto's te zien van de rietzanger, een klein vogeltje.

In de bossen kun je dezelfde tactiek gebruiken om vogels in de bomen te spotten. Vaak zitten ze dan wel weer hoger in de bomen, en dus verder weg. Ook dan is scherpstellen een handkarwei, omdat de autofocus het kleine vogeltje moeilijk identificeert tussen de takken. Zelfs met de hulp van kunstmatige intelligentie van de camera om vogels te herkennen, lukt het dan niet. Hierbij een roodborstje en een vink.

De derde manier gebruikte ik in mijn achtertuin, waar we voer strooien, waar allerlei vogels op af komen. Nu doen ze dat alleen, als je er niet bent, of een hele tijd stil zit. Ik gebruikte een alternatieve methode. Iets wat anderen vaker doen, maar voor mij was het de eerste keer dat ik die gebruikte voor vogels. Ik zette mijn camera op een klein statiefje. De camera verbond ik met een app op mijn telefoon, ik ging zelf binnen zitten en zag op mijn telefoon wat de camera zag. Ook scherpstellen en afdrukken kon ik doen vanuit de app. Op deze manier zijn de vogels minder schuw. Hierbij twee foto’s van een heggemus en een duif. Als je vogeltjes van zo dichtbij ziet, zie je heel mooi hoe het verenkleed in elkaar zit.

Opknappen oude trouwfoto

 

Soms krijg ik van vrienden de vraag of ik oude familiefoto’s kan opknappen. Die zijn in de loop van de tijd vervaagd en verkleurd. Dat zijn vaak ook trouwfoto’s. Laatst kreeg ik weer zo’n verzoek, en dat bleek een hele opgaaf. Het betrof een trouwfoto van de ouders. De foto was ongeveer honderd jaar oud en hing aan de muur. Die was zo vervaagd, dat op sommige plekken de details ook echt waren verdwenen. En dan wordt het lastig. 

De oorspronkelijke foto in de lijst

De tweede foto, niet helemaal gelijk.

De foto zat in een ovalen lijst, zoals dat vroeger vaker werd gedaan. De ovale foto was geplakt op een ondergrond met een roodbruin patroon. Ik heb bij een hobbyzaak gevraagd om alles uit elkaar te halen. 

Gelukkig was er nog een foto, die minder lang in het licht had gehangen; meer detail, maar het was niet precies dezelfde foto. Deze foto zat in een randloos lijstje, dat gemakkelijk open gemaakt kon worden. Van beide foto’s heb ik toen foto’s gemaakt. 

De originele foto heb ik opgeknapt door het eerst op de stamboomsite MyHeritage te laten opknappen. Vervolgens alle ongewenste spikkels en lijntjes weggepoetst. Voor de delen, waar de details echt waren verdwenen, heb ik de andere foto er licht doorheen laten schijnen in Photoshop. Ten slotte het geheel weer in dezelfde sfeer, kleurtoon gezet. Het uiteindelijke resultaat heb ik eerst geprint op glanzend papier, maar omdat het authentieker is, daarna op mat papier.

Bij de hobbyzaak alles weer in elkaar laten zetten, met een nieuwe achterwand, en prachtig museumglas. Het eindresultaat hangt nu weer op de oude plek aan de muur. Toch een paar maanden mee zoet geweest.

Het uiteindelijke resultaat, digitaal, nog niet geprint.

Wisenten

Een week geleden ben ik met een regionale groep van natuurfotografen naar de wisenten op de Veluwe geweest. Wisenten zijn de Europese bizons. Een paar decennia geleden waren ze in het wild uitgestorven. Van de exemplaren in dierentuinen is toen een fokprogramma gestart, en zijn ze uitgezet op meerdere plekken in Europa. Nederland heeft nu vijf wisenten, die in het wild leven (ze worden niet gevoerd) op een gebied op de Veluwe. 

Het terrein is onderdeel van een Defensie terrein in de buurt van Kootwijk, en alleen toegankelijk onder begeleiding van een boswachter. De wisenten kunnen niet weg door een electrische omheining. Ander wild, zoals herten, vossen wilde zwijnen kunnen er wel vrij in en uit door onder of over de omheining te kruipen, resp. springen.

De wisenten zijn relatief schuw, en lopen langzaam weg als je te dichtbij komt. De boswachter zorgt er voor dat je binnen de omheining niet dichter dan ongeveer 100 meter nadert. Als ze aanslaan, kunnen ze met 60 km per uur op je af denderen! Toch hadden we uitgebreid de gelegenheid om te fotograferen.

Onderweg kregen we extra informatie. Ik kan nu onderscheiden de sporen van edelherten, reeën, wilde zwijnen en wolven. Voor de laatste zie de foto van een pootafdruk. De boswachter legde ook uit de invloed die de komst van de wolf heeft op het wild op de Veluwe. Het aantal herten en wilde zwijnen blijft beter in balans. Alleen al door de aanwezigheid krijgen bij voorbeeld wilde zwijnen minder nageslacht. En door de nieuwe aanwezigheid van (reeën-)kadavers groeit de diversiteit; er vliegen en broeden nu weer raven op de Veluwe.

Afdruk van een wolvenpoot

Badplaats van wilde zwijnen

Golven

 

Vandaag is het oudejaarsdag, dat betekent dat morgen weer 10.000 mensen de nieuwjaarsduik gaan nemen. Om alvast een beetje in de stemming te komen, deze foto's van golven aan het Scheveningse strand bij de Zuidpier. Omgezet in zwartwit krijgen ze een ander karakter. 

Voor de fotografen: de foto's zijn bewerkt met het NIK-filter Silver Efex Pro 2, en daarna nog aangepast.

Impressionistische beelden van de herfst

De tijd vliegt. Het is alweer twee maanden geleden dat ik mijn laatste blogbericht plaatste. Die ging over dubbelbeelden, een techniek die onder andere gebruikt kan worden voor impressionistische beelden. Ik wil zo veel andere dingen doen, dat ik te weinig aan het maken van foto's toe kom. Maar het helpen oprichten van een regionale groep van natuurfotografen onder de Nederlands Bond van Vrijetijdsfotografen stimuleert me om weer vaker de camera ter hand te nemen.

Geïnspireerd door foto's uit het blad Natuurfotografie ben ik weer gaan experimenteren met het bewegen van de camera tijdens het fotograferen. Ik wilde foto's maken van de herfst, of beelden waar het herfstgevoel uit blijkt. Deze manier van fotograferen wordt ICM genoemd, wat staat voor Intentional Camera Movement. Omdat er overdag zoveel licht is, dat je bij langere sluitertijden overbelichting krijgt, bracht ik een grijsfilter aan voor de lens om een deel van het licht tegen te houden. De foto's, die ik in dit blog laat zien, zijn gemaakt met een sluitertijd van 4 seconden. In die 4 seconden hield ik de camera min of meer stil gedurende de eerste seconden. Daarna richtte ik de camera ook op andere delen van de omgeving. Op die manier kreeg ik een mengeling van impressies in één beeld. Door veel foto's te maken, en de resultaten te bekijken, krijg je langzaam een idee wat wel en wat niet werkt. 

Hierbij drie resultaten, die ik zelf mooi vind, en me meer dan een traditioneel scherpe foto het herfstgevoel geven. Ze zijn alle drie gemaakt in de bossen noord van de dagcamping Austerlitz.

De eerste foto is een dubbelbeeld van de foto's samen met een detailfoto van een takje met blaadjes. Dat beeld maakt voor mij het herfstgevoel compleet.

Dubbelbeelden

 

Wat al langer in Photoshop kon, maar nu ook steeds meer in camera's, is het over elkaar leggen van foto's. Dat kunnen er twee zijn, of ook meer. Mooie, dan wel interessante beelden kunnen op verschillende manieren worden gecreëerd. Eén van die manieren is om eerst een normale scherpe foto te maken, en meteen daarna van hetzelfde onderwerp een tweede foto, die niet scherp is. 

Hier laat ik daar enkele voorbeelden van zien. De bovenste is van een treurwilg  Je kunt op veel verschillende manieren de onscherpe foto maken: een beetje of heel erg onscherp, en je kunt de focus voor de boom of achter de boom leggen. Als je de twee foto's in de camera kan samenbrengen, kun je gelijk het resultaat zien; als je niet tevreden bent, probeer je net wat anders. Bovendien kunnen de twee foto's ook op meerdere manieren worden gecombineerd: alle lichtwaarden worden per pixel opgeteld, zodat je een lichte foto krijgt, of het gemiddelde kan worden genomen, of van de twee lichtwaarden de lichtste of de donkerste. Achteraf kun je aan de gegevens van de foto niet meer zien hoe ze gecombineerd zijn.

De linker foto is met de zelfde techniek gemaakt van een cosmea-bloem uit de tuin.. Door de twee foto's op deze manier te combineren ontstaat een soft en dromerig beeld.

Het derde voorbeeld is een doorkijkje van bomen.

De onderste foto is op een andere manier gemaakt. De boom heb ik vanuit vijf verschillende richtingen gefotografeerd, en elke keer geprobeerd de stam opo dezelfde plek in het beeld te zetten. De achtergrond is dus steeds anders, en die beelden komen door elkaar zichtbaar. Pep 

Ventosa is daarmee bekend geworden, en heeft daar ook met andere onderwerpen uitgebreid mee geëxperimenteerd. Zie zijn website https://www.pepventosa.com/.